رضاي گرامي ، به گمانم آنقدر در شعر ها و نوشته ها غم را با صنعت تشخيص به كار برده اند و آن را همراه با كلماتي مانند مونس و همدم و ... به كار برده اند، كه خودمان هم يادمان رفته است كه غم بي جان است و چيزي نيست جر يكي از حالات و احساس هاي آدمي همچون شادي ، تعجب ، خشم، آرامش و ... حتما برايتان پيش آمده كه قصد خريد سي دي داشته باشيد و وقتي وارد مغازه شده ايد فروشنده براي آنكه همان قفسه ي مناسب را نشانتان دهد ازتان پرسيده : چه جور سي دي اي مي خواهيد؟ فيلم فكاهي ، مستند ، به قول خودشان ترسناك ، جنايي ، عشقي (اين را دست فروش ها بيشتر مي گويند)،آموزشي، كارتون ،برنامه، گيم و ...؟ و اين شما هستيد كه انتخاب مي كنيد چه مي خواهيد ، و اين اتفاق در قسمت عمده اي از زندگي ما مي افتد و اين انتخاب هاي ماست كه زندگيمان را مي سازد ، بگذريم كه گاهي ممكن است به مناسب هاي مختلف يا حتي بدون مناسبت سي دي هايي هم هديه بگيريد و انتخابي در كار نباشد ، اما همان ها هم براي خودشان لطفي دارند و از همه مهم تر اين كه از طرف كسي بوده اند كه خواسته به شما هديه اي داده باشد.از غريبه ها و غير خودي ها كه هديه نمي گيرند.از كسي كه مارا دوست دارد هديه مي گيريم. هديه هاي خداوند هميشه هم شادي آور نيست ، اما بنازم به اون غم و دردي كه باعث رشد آدمي شود. با احترام