ساعاتی پیش نشستم و کل برنامه اختامیه المپیک را تماشا کردم...چهره های خندان را میدیدم و حس میهن پرستی ورزشکاران را جلوی دوربین بی بی سی (و همزمان ایتالیا و امارات ) میدیدم و هم لذت میبردم هم حرص میخوردم و حتما خیلی ها مثل من چنین تجربه ای کردند
المپیک از نظر روانشناسی نکات جالبی دارد که برای بازیهای المپیک 2012 لندن به تیم کشورمان کمک کند.
مدیریت انگیزه MOTIVATION Mnagement : بازیکنان باید انگیزه رقابت داشته باشند. بهترین آرکتایپی Archetype که این جاه طلبی را به افراد میدهد تا برای اول شدن تلاش کنند ، ژئوس zeus میباشد. زئوس همان آرکتایپی هست که اگر در فردی غالب باشد باعث میشود او سعی کند عرضه های خود را چنان نشان دهد که همه به قابل بودن او اعتراف کنند. این افراد در کودکی نفر اولند در یارکشی بازیهای گروهی ، مبصرند در کلاس ، ارشد یگانند در خدمت سربازی ، کارمندان لایقی هستند که با کار خوب و برقراری ارتباطات با حوزه های بدردبخور در اداره یا کارخانه یا...سریعا به مراتب بالاتر ارتقا می یابند. بهترین نمود این کهن الگو در مسابقات ورزشی تمایل شدید فرد با اول شدن است. این همان انگیزه شدیدیست که فرد را در برابر خستگیهای تمرین ، فشار سفرهای تیمی مقاوم میکند. اما نظر من اینست که زئوس به ورزشکار انگیزه ای میدهد تا در میادین داخلی مطرح شود و معمولا در معدود افرادی باعث میشود تا در میادین جهانی ظاهر شود بنابراین باید به عوامل انگیزه بخش جدیدی پیدا کنیم تا فرد را برای رقایتهای بسیار سنگینتر جهانی انگیزه دهد
* استفاده از تکنیکهای جدید: استفاده از Mental Image و Big Image برای اینکه ورزشکار ببیند به کدام سو میرود
* حس میهن پرستی : قویا محققانه معتقدم تیمهای ایرانی در این مورد نقص دارند. منظورم این نیست که ملی پوشان ما کسورمان را دوست ندارند اما این علاقه نسبت به سایر تیمهای مطرح حاضر در المپیک ، قوی نیست. شما میتوانید بازیکنان ایلات متحده و ترکیه و روسیه را در این زمینه با بچه های خودمان مقایسه کنید و متوجه شوید که انگیزه بازیکن برای به اهتزاز آمدن پرچمش چقدر میتواند نمود داشته باشد. از نحوه حمل پرچم یا نمادهای ملی میتوان فهمید چقدر فرد به ملیت خود مفتخر است و این موضوع البته منحصر به میادین ورزشی ما نیست ، برخورد مامورین فرودگاهی اکثر کشورهای دنیا با ایرانی ها به نحویست که ما را به داشتن پاسپورت قهوی ای ایران ، مفتخر نمیکند. در این بین نگاه دوربینهای خبری دنیا به ما نیز مشوب به مسائل سیاسی شده است. تحریمهای نظام مند ورزش ایران در ماههای اخیر توسط کشورهای دنیا به ویژه در فوتبال ، اعتماد به نفس ورزشکاران ما را میگیرد. خشم ایجاد شده در ما باعث استرس روانی بیشتر روی ورزشکارانمان میشود. بعضی رفتارهای عجیب مسولین ورزشی ایران را نیز باید به این لیست استرسور ها افزود مثلا عدم رویارویی با بازیکنان تیمهایی مثل اسرائیل دیگر باعث افتخار نیست. شاید این کار در 30 سال قبل تسلی مردم فلسطین بود ولی الان بیشتر یک ژست ضد منافع ایران است زیرا حتی اگر ما به دلایل خودمان اسرائیل را به رسمیت نشناسیم ، اکثر کشورهای دنیا با این قضیه سالهاست مساله ای مدارند و روابط تجاری و سیاسی و علمی مستحکمی با این رژیم دارند. من در این نگاشته قصد تحلیل سیاست دولت ایران را ندارم اما مداخله این سلیقه ها در ورزش را قویا خطرناک و استرس زا برای ورزشکارانمان میدانم.
فرض کنید شما 5 سال زحمت کشیده اید و چقدر خاک شده اید در تشک یا متحمل فشار بدنی و ورزشی و..شده اید و بعد از هزاران ساعت استرس و فشار ، وارد تیم اعزامی ایران میشوید به چین و تازه باید استرس جدیدی را هم تحمل کنید و آن ترس از قرغه کشی نیست بلکه هم گروه شدن با یک بازیکن اسرائیلی است که شما را در هم میکوید. تازه اگر هم کناره گیری کنید باز هم کمیته المپیک به این راحتی ها دست از سر شما بر نمیدارد و ممکن است برای همیشه با عرصه های ورزشی جهانی خداحافظی کنید...ما میتوانیم بالغانه تر رفتار کنیم. مثلا بنگرید به بازیهای امسال. خطرناک ترین تهدید ایالات متحده قطعا اژدهای زرد ، چین است زیرا سریعترین رشد اقتصادی را دارد ، جمعیت فراوان ، کلاهک اتمی ، تراز اقتصادی بالا در صدارات و واردات با آمریکا طوری که چینی ها میتوانند همه محصولات آمریکایی را ظرف یک هفته کپی برداری و تولید انبوه کنند و بازار های خود کالیفرنیا را نشانه بگیرند. چنین کشوری تهدید است یا ایران که نه قدرت اقتصادی بزرگی در دنیاست نه واقعا توان هسته ای خاصی دارد ( به جز تعدادی سانترفوژ که فقط برق مصرف میکنند و روسها حال حالا ها به ما تکنولوژی نمیدهند تا حسابی با کارت ما در برابر آمریکا امتیاز بگیرند- اما چین مناسبات خود را با آمریکا نگه میدارد و قهر نمیکند و هر روز هم آمریکا و چین علیه هم اقدامات سیاسی دارند
چین در این دو هفته به نیکی قدرت نمایی کرد با نظم و ترتیب فراوانش با امکانات محیر الغقول تکنولوژیکش با امکاناتی که به رخ دنیا کشید...دنیا وقتی میخواهد درباره کشوری قضاوت کند ، دستاوردهایش را میبیند
اتفاقا حس میهن پرستی در تماشاگران ما نیز نقص دارد ، تماشاچیان گالاتسرای به تنهایی از کل تماشاچیان تشویق کننده تیم فوتبال ایران ، عاشقانه تر تشویق میکنند و این موضوع برای شخص خود من همیشه عجیب بوده است . در همین انگلیس چیز عجیبی دیدم در نوامبر 2007 مسابقه مشت زنی بین بوکسور انگلیسی و بوکسوری از آمریکا بود که در لاس وگاس برگزار میشد و ساعت مسابقه حدود 4 صبح لندن بود و دوستانم من را اون ساعت سحر بردند به یک کافه که نسل دوم و سوم انگلیسیهای ترک تبار حضور داشتند. کافه بزرگی بود که تقریبا هیچ جایی نداشت و من تقریبا از تشویق بوکسور انگلیسی توسط اینهمه آدم در اون موقع تو اون شرایط سخت ، شوکه شده بودم.چنین صحنه هایی باعث میشه حس کنم در کشور ما به ارزش حس میهن دوستی در توفیقات ورزشی و علمی و صنعتی باید بیشتر توجه بشود.
آمریکایی ها در ایام بعد از یازده سپتامبر همه سر در خانه هایشان پرچم آمریکا را زده بودند به دنشانه همبستگی ملی علیه دشمنانشان.
حتی حزب الله لبنان به زیبایی از این حس برای همراهی با مردمش استفاده میکند و حتما تصاویری را دیده اید که در جشن حزب الله دختران لبنانی پرچمهای لبنان را با افتخار برای سید نصر الله تکان میدادند و روی تی شرت هاشون نوشته بودند " وعدت و صدقت"
من به ندرت خانواده ای را در ایران دیده ام که در منزلش پرچم ایران باشد...حتی در ایام جنگ تحمیلی نیز چنین چیزی را یادم نمی آید و بیشتر پرچمهای مذهبی را به خاطر می آورم. یادمان باشد ما در میادین جهانی ورزش تنها پرچمی که میتوانیم حمل کنیم پرچم سه رنگ ایران است و این چنین است که بهترین تایید هستیم بر یا ابوالفضل .
* اهمیت آرکتایپ آپولو : موفقیت ملی غیر از انگیزه ( ملی ، فردی ) تمرین دقیق و هدفمند نیاز دارد. کهن الگوی آپولو به فرد برنامه ریزی و هدف گذاری را هدیه میدهد. در حضور این آرکتایپ میتوانید بارها و بارها شکست بخورید ولی چشم ار هدف بر ندارید و هر بار به جای نق زدن و فرافکنی و بی مسوولیتی ، توان خود را بهتر کنید.
* مدیریت بهتر : مدیران ورزشی باید غیر از مدارج مدیریتی ، برآیندی روانی از سه نکته بالا داشته باشند :
ژئوس : مدیر بخواهد عرضه خود را به مردم و مسوولین کل مملکت نشان دهد ، قدرت ریسک در تصمیم گیریهای کلان مثل تغییر مربی و...داشته باشد
آپولو : برنامه ریزی دقیق و نظارت بر همه مسائل
حس میهن پرستی : مدیر واقعا ایمان داشته باشد که فقط مهم نیست در المپیک حضور داشته باشیم...ما باید پرچم سه رنگ را با شادی فراوان برای همه جهانیان به اهتزاز در آوریم
* انگیزه های شخصی : ماتیاس اشتاینر که امسال طلای رقابتهای وزنه برداری را گرفت ، تصویر همسر مرحومش در اثر سرطان را در دست گرفته بود و طلایش را تقدیم به همسرش کرد. افراد میتوانند عشقها و نفرتها و انرژی های روانی خود را با مکانیسم والایش sublimation تبدیل به رشد کنند. میشد ماتیاس هم سالها بنشیند و سوگواری کند اما او انتخاب کرد که از دردهایش عبور کند وغصه های خود را به افتخارات بزرگی تبدیل کرد.
در این نگاشته سعی شد تا تاثیر روانشناسی عمقی Depth psychology را بر موفقیت های کلان بررسی شود,و اهمیت دو آرکتایپ ژئوس و آپولو و مدیریت صحیح و نقش انگیزه های شخصی با مثالهای تبیین شد
به امید موفقیتهای بهتر در لندن 2012
دکتر شیری / لندن
انوشه انصاری...یه پرچم افتخار
*******************************
نوشته شده در یکشنبه 87/6/3ساعت
11:20 عصر توسط دکتر علیرضا شیری
نظرات ( ) |
|
