ابراهام مزلو یکی از روانشناسان پیرو مکتب اومانیسم است که در راستای اشنایی با روانشناسان انسان گرا دانستن دیدگاه او خالی از لطف نیست.

گرچه وی ابتدا مشغول مطالعه ی روانشناسی تجربی(واتسن)بوده اما در پی اتفاقاتی در زندگی پی به پیچیدگی های بیشتر وجود ادمی میبرد و رفتار انسانها را از  محرک و پاسخ گسترده تر میشمارد.

نگرش مزلو به شخصیت

نگاه مزلو به شخصیت به گونه ای است که ادمی را سرشار از استعداد های بالقوه میداند البته به سوی کمال...و شناخت این استعدادها و شکوفایی ان هدف این دسته روانشناسان است.او بر خلاف فروید که بیماران را مطالعه میکرد  انسانهای در غایت سلامت را تحت مطالعه قرارداده بود.

انگیزش شخصیت سالم

مزلو معتقد است که ما دارای هرمی از انگیزش ها هستیم که میبایست پله پله نیاز های این هرم رفع شود تا به قله ی ان دست یازیم..هرمی از جمله:نیازهای فیزیولوزیک/ایمنی/ تعلق و محبت/ احترام/ و در نهایت خود شکوفایی

مفهوم فرا انگیزش

مزلو معتقد است که نیازهای درون هرم همگی نشات گرفته از کمبودی در ماست در حالیکه عالیترین انگیزش بی انگیزش بودن است...یعنی خواستاران تحقق خود مراحل پایینتر را پشت سر گذاشته و دیگر تنها به سوی تکامل حرکت میکنند.انها خواستار ارزشهایی چون:حقیقت/نیکی/زیبایی/و... هستند.

برخی ویزگیهای خواستاران تحقق خود

ادراک صحیح واقعیت/پذیرش دیگران/سادگی/داشتن خلوت/تازگی تجربه های زندگی/تجارب عارفلنه/نوعدوستی/و....

پی نوشت

اما ایا واقعا به حق است که تنها انسان های سرشار از سلامت رادر نظر بگیریم و از عواملی که برخی افراد را در حضیض ناکامی میافکند غافل باشیم؟؟!

به نظر میرسد که برای شناخت انسان میبایست به هر دو سو نگاه کرد تا بتوان ادمی را به طور کامل شناخت...

نوشته شده در سه شنبه 87/1/13ساعت 1:3 صبح توسط فرزانه دستجردی نظرات ( ) | |