کانون مطالعاتی خانه توانگری
کمتر از یک روز به لحظه تحویل سال مونده، به بهانه این لحظات تفالی زدم به دیوان شمس تبریزی؛ آخر سال، بازار خانه تکانی گرمه ،در و دیوار و پنجره که حفظ ظاهر خونه هستند ، باید حتما تمیز بشن ، حالا اگه کسی واقعا اهل خانه تکانی باشه ، یک سرو سامانی هم به وسایل خونش میده ،لوازم اضافی رو دور میریزه ،داخل کمد ها رو تمیز میکنه ، خلاصه هم به امور ظاهری میرسه هم به امور باطنی . خوبه آخر سالی ما هم دل اندرون خودمون رو هم تمیز کنیم ، یه بررسی روی افکارمون ، رفتارمون داشته باشیم ، و یه تکونی بهشون بدیم ،ارتباط با اطرافیانمون جزء امور ظاهریند ،ارتباط با خودمون و خدامون امور باطنی و تکون دادنشون آخر سالی بد نیست ! اساسی نرین بخش ارتباطی ما با خدا نمازه ، این روزها ،خیلی ها هم میخواهند نماز بخونند هم میخواهند اونجوری بخونند که خودشون دوست دارن ، بعد هم میگن بابا سخت نگیر همه جورش قبوله! آخه من می گم ، اگر قرار باشه نماز مثل یک تشریفات ظاهری باشه و هیچ اثری روی زندگی ما نگذاره ، خوب می شه گفت هر کی هر جوری دوست داره بخونه ، اما نماز که فقط یک تشریفات عبادی نیست ، مثل یک نرم افزارکامپیوتری می مونه که یک الگو و دستورات خاص داره تا نرم افزار اجرا بشه ، مثلا اگر شما بخواهید در محیط برنامه نویسی c++ کار کنید ، باید دستورات آن را خوب بشناسید تا برنامتون اجرا بشه ، حتی اگر یک کلمه را اشتباه بنویسید error میده ، پس شما نمیتونید به دلخواه خود عمل کنید ! نماز هم همینطوره ، ما از طریق یک برنامه کامل و با دستورات خاص خودش با خدا ارتباط برقرارمیکنیم ، که این دستورات به دلخواه ما نیست و باید کاملا طبق الگو باشه ، حالا اگر خواستیم ارتباط اضافه تری داشته باشیم درد و دلی ، یا راز و نیازی در اون قسمت آزادیم ، از روی دلمون انجام بدیم . اگر قرار باشه نماز رو بی وضو بخونیم ، با لاک بخونیم ، فارسی بخونیم ، .... برنامه خدا (Allah basic) مثل Qbasic درست عمل نمی کنه! ما علم و معرفتمون در حدی نیست که بخواهیم عمق کارکرد و اثر نماز را روی شکل گیری شخصیتمون ، زندگیمون و رفتارمون درک کنیم ، اما حداقلش اینه که میدونیم اگر این دستور خدای حکیم است ، اثرات خوبی برامون داره پس سعی کنیم خط به خط دستور نرم افزاری و عملی نماز را درست اجرا کنیم ، یعنی برنامه نویس خوبی باشیم ، تا نمازمون error نده ! بهترین و قابل استفاده ترین نمونه نقش جامه بانوان مادی، بر روی جعبه ای سیمین، که از گنجینه جیحون به دست آمده و در موزه بریتانیاست دیده می شود، و به طور کلی از این طرح ها و نقش ها پیداست که بانوان مادی جامه های بلند و چین دار با آستین های فراخ می پوشیده اند و زیورهای سیمین و زرین بر خود می بسته اند. مادها و پارس ها چنان با هم قرابت و آمیختگی داشته اند که گاه تمایز بین آن ها مشکل می گردد. آنچه مسلم است لباس منسوب به مادها دوختی ساده تر داشته و از الگویی نسبتاً تنگ و چسبان پیروی می کرده. برعکس، لباس پارسیان، فراخ و گشاد، همراه با چین های فراوان بوده و ترکیبی مفصل تر داشته است.
تا به حال از خودتان پرسیده‌اید که علت رخ دادن این همه فجایع، نسل‌کشی‌ها و جنگ‌ها چیست؟ مگر ممکن است که این فجایع بدون همکاری میلیون‌ها نفر از مردم یک جامعه به وقوع بیپوندند؟ مگر میشود جنایات نازی‌ها را در جنگ جهانی دوم تنها به هیتلر و سران نازی نسبت داد؟ آیا ممکن است که فقط صدام را عامل این هم بدبختی و کشتارهایی دانست که در دوران زمامداری او در خاورمیانه رخ دادند و نپرسید که نقش مردم عراق دراین میان چه بود؟ چه میشود که افراد عادی جامعه آمریکا در ویتنام و ابوغریب به هیولا تبدیل میشوند؟ چنین سؤالی دغدغه فیلسوف‌ها و نویسندگان و صاحب‌نظران زیادی بوده است. آنها هم از خود پرسیده‌اند که چه میشود که یک جامعه از خود بی‌خود میشود و تحت شرایطی با اطاعت بی‌چون و چرا، کارها و اعمالی بر خلاف اخلاقیات خود انجام میدهد. اما روانشناسان شاید صلاحیت‌دارترین دانشمندان برای بررسی این موضوع باشند. در این مطلب، آزمایشی شرح داده می شود که در دهه 60 میلادی توسط استنلی میلگرم -روانشناس اجتماعی مشهور- انجام شد و موسوم به آزمایش میلگرم است. آزمایش میلگرم، یک آزمایش روانشناسی اجتماعی است که توسط استنلی میلگرم انجام شد. این آزمایش برای این طراحی شده بود که میل شرکت‌کنندگان در آزمایش را به اطاعت از قدرت و انجام اعمالی بر خلاف تمایلات و اخلاقیاتشان را بسنجد. این آزمایش در جولای سال 1961، درست سه ماه بعد از شروع دادگاه آیشمن -جنایتکار نازی- به انجام رسید. میلگرم می‌خواست به این سؤال بغرنج آن سالها پاسخ بدهد: آیا آیشمن و میلیون‌ها آلمانی دیگر تنها از دستورات پیروی میکردند یا می‌توانیم آنها را همدست بدانیم؟ چگونه یک شهروند عادی تنها با اطاعت از دستورات مافوقش به موجودی متفاوت تبدیل میشود؟ ادامه مطلب...
یارب، این بوی خوش از روضه جان می آید؟
یا نسیمی است کزان سوی جهان می آید؟
یارب، این آب حیات از چه وطن می جوشد؟
یارب، این نور صفات از چه مکان می آید؟
عجب، این غلغله از جوق مَلَک می خیزد؟
عجب، این قهقهه از حور جنان می آید؟
چه سماع است که جان رقص کنان می گردد؟
چه صفیر است که دل بال زنان می آید؟
چه عروسی است، چه کابین، که فلک چون تَتُقی است؟
ماه با این زر به نشان می آید؟
چه شکار است که این تیر قضا پرّان است؟
ور چنین نیست چرا بانگ کمان می آید؟
مژده مژده، همه عشاق! بکوبید دو دست
کانکه از دست بشد دست زنان می آید
از حصار فلکی بانگِ امان می خیزد
وز سوی بحر چنین موج گمان می آید
بس کنم، گرچه که رمز است، بیانش نکنم
خود بیان را چه کنی، جانِ بیان می آید
پوشاک از نیازهای اولیه و اساسی بشر محسوب میشود و بر اساس شرایط زمانی، سیاسی، اجتماعی، دینی، قومی و قبیله ای و عوامل متعدد دیگر همواره دستخوش تغییر قرار گرفته و در حال تحول است. بررسی تحول پوشاک نه تنها از نظر تاریخ و هنر قابل اهمیت است، بلکه از دید جامعه شناسی و فهم روانشناسی ملت ها نیز بسیار شایان دقت و توجه است.
پوشاک و سیر تحول آن در نظام اجتماعی ایران را می توان از جنبه های مختلفی بررسی کرد، از جمله:
1. توصیف شکل و ظاهر لباس ها در دوره های مختلف تاریخ و پیدایش یا بر افتادن سبکی خاص از پوشاک در میان اقوام و حکومت های گوناگون ایرانی.
2. تأثیر محیط در شکل دهی به ظاهر و جنس پوشاک، از قبیل محیط های کوهستانی یا جلگه ای، آب و هوای سرد و خشک یا گرم و مرطوب، که در جغرافیای ایران زیاد به چشم می خورند.
3. نقش طبقات اجماعی و به طبع مشاغل و وظایف وابسته به آن ها در شکل دهی به پوشاک، چنان که لباس جنگجویان، درباریان، روحانیان، و پیشه وران از شرایط خاص وضع طبقاتی آن ها تأثیر میگرفته است.
4. نقش مراسم سنتی و فرهنگی نظیر مناسک مذهبی، جشن ها و سوگواری ها در انتخاب نوع و شکل، و حتی رنگ پوشاک.
5. نقش داد و ستد های بین المللی خاصه در پی جنگ و ستیزها در اقتباس سبک های بیگانه پوشاک و یا صدور اسلوب بومی پوشاک به دیگران. در تاریخ پر کشمکش ایران، تأثیر این عامل کم نبوده است.
پیش از آنکه فرهنگ و تمدن آریایی در ایران زمین کنونی به دوران شکفتگی خود برسد، در هزاره سوم پیش از میلاد، در بخش جنوبی و جنوب غربی ایران که دامنه اش تا کرانه های دشت لوت و کویر مرکزی نیز میرسیده است، مردمی با فرهنگ و تمدن خاص زندگی میکردند که اینک آنان را "ایلامی" مینامند. از آماری که این مردم بر جای گذاشته اند، چنین بر می آید که به پیشرفت های بزرگی نائل آمده و شهری مانند "شوش" بنیاد نهاده اند که به علت کهنسالی، ماد شهرهای جهان به شمار می آید.
درباره جنس و چگونگی دوخت جامه این بانوان و جامه تندیسه های دیگری که از بزرگان و ملکه های ایلامی به دست آمده، عقاید گوناگون اظهار شده است. برخی با توجه به نقش و شیارهای پشم گونه ای که بر روی جامه ها دیده می شود آن ها را از جنس پوست و کسانی آن ها را از جنس دیگر ولی تقلید از پوست و گروهی آن را از برگ یا الیاف گیاهان می دانند.
منابع
1. پیمان متین، پوشاک ایرانیان
2. یحیی ذکاء، نگارِ زن
| Design By : Pichak |
نویسندگان وبلاگ :
دکتر علیرضا شیری (@)[44]
فهیمه محجوب (@)[30]
زرین ذوالفقار (@)[10]
فاطمه کامرانی (@)[17]
سمیرا ماهروزاده (@)[15]
مریم نصرتی (@)[34]
شیما نادری (@)[48]
فرزانه دستجردی (@)[14]
مرسا سید موسوی (@)[24]
ریحانه تاجیکی (@)[17]
بهاره حقیقت (@)[4]
الهه پاپلی (@)[8]
بهاره عباسیان (@)[8]
فهیمه معین (@)[2]
فروزین تقوی (@)[18]
سیمین غروی (@)[16]
سوده کهرام (@)[39]
رها رضایی (@)[7]
سارا موسوی (@)[3]
مریم نامور (@)[8]
زهرا حیدری (@)[3]
سربر گریبان فرو بر، از دل خویش بپرس آنچه را که مى داند...
LinkDump
