جلسه ی آخر برنامه "حسین(ع) امامی که باید از نو شناخت" با حضور دکتر شیری و حجت الاسلام برمایی در فرهنگسرای دانشجو برگزار شد.

مجلس شام

یزید در اولین رویارویی با سرهای شهیدان شعری از شعف می سراید . وقتی یزید با سر مبارک امام حسین صحبت می کرد فردی به نام اسلمی به وی اعتراض می کند.

کاروان در اول صفر 61 به شام می رسند زنان شام جشن می گیرند و کف می زنند و هلهله می کنند،  مردم شام سالها تحت تربیت روانی اموی ها قرار داشتند و هیچ آگاهی از خانواده ی پیامبر نداشتند و بنی امیه را تنها بازماندگان پیامبر می دانستند . یزید یک مجلس خصوصی ترتیب داد که اسرا را به این مجلس وارد کردند ، یزید به امام علی بن حسین رو می کند و می پرسد نامت چیست ؟ می فرمایند علی بن حسین یزید گفت ای علی پدر تو خویشاوندیش را با من قطع کرد حق مرا انکار نمود و بر سر قدرت و سلطنت با من منازعه کرد خداوند با او چنان رفتار کرد که دیدی امام این آیه را تلاوت کرد : (سوره ی حدید آیه ی 22) هیچ مصیبتی به مال یا جانتان نرسد مگر پیش از آن که ، آن را بیافرینی در کتابی نوشته شده و این بر خدا آسان است . یزید به پسرش اشاره می کند که تو جوابش را بده ، خالد مات و مبهوت نگاه می کند، ‌یزید خودش این آیه را تلاوت می کند که: (شوراء آیه ی 30) ‌اگر شما را مصیبتی برسد به خاطر کارهایی است که می کنید و خدا بسیاری از گناهان را عفو می کند. علی بن حسین می گوید ، ای پسر معاویه و هند ، حکومت دست آبا و اجداد من بوده پیش از آنکه متولد شوی جد من علی بن ابی طالب که خداوند از او خشنود باد در بدر و احد و احزاب پرچم پیامبر خدا را در دست داشت و در دست پدر تو و جد تو پرچم کافران بود ، بعد از این یزید پاسخی نداشت و زدن چوب را به دهان امام ادامه داد.

از لحاظ رفتار شناسی توهین به سر مبارک امام نوعی لجبازی در رفتار و تضعیف روانی بود. یزید شعری می خواند با این مفهوم که کاش پیران قبیله من که در جنگ بدر کشته شدند می دیدند که قبیله خزرج در برابر نیزه ها به زاری افتاده می گفتند ای یزید دستت درد نکند به تلافی جنگ بدر بزرگان آنان را کشتیم و حسابمان را تسویه کردیم . خاندان هاشم با سلطنت بازی کردند و اگر نه ، نه خبری از آسمان آمد و نه وحی نازل شد من از دودمان خندف نباشم اگر کینه ای را که از محمد در دل دارم از فرزندان او نگیرم .

اینکه خبری از وحی نیست همان تفکر ابوسفیانی است ، حضرت زینب پاسخش را با آیه 10 سوره ی روم، می دهند می فرمایند سپاس خدا را که پروردگار هر دو جهان است و درود و سلام او بر سالار رسولان. خداوند راست گفت آنجا که می گوید سپس عاقبت آن کسانی که مرتکب کارهای بد شدند ناگواری بود زیرا اینان آیات خدا را دروغ انگاشتند و آنها را مسخره گرفتند . ای یزید می پنداری که زمین و آسمان به ما تنگ است و چون اسرا شهر به شهر مارا می بری در پیشگاه خدا ما را ننگ است ای پسر آزادشدگان این درست است که زنان و کنیزانت را در پرده نشانی و  دختران پیغمبر را از این سو به آن سو برانی .

حضرت زینب بدون عجله و اضطراب با منطق قرآن جواب دندان شکن می دهد.

آخرین مرحله ی کفر کتمان خدا، پیامبر و وحی است این استدراج ؛‌ تدریجی به سوی انحطاط رفتن است به وسیله ی زیادی نعمت وقتی به مرحله ی کفر نهایی می رسند ، خداوند در تمام نعمت ها را برایشان باز می کند.

فردی یهودی به رفتار یزید اعتراض کرد که شما  با پسر دخت پیامبر خود چنین کردید اگر فرزندی از قومی در میان ما بود او را می ستودیم.

یکی از شامیان نگاهش به چهره ی دختر امام حسین می افتد و او را از یزید برای کنیزی طلب می کند ، حضرت زینب پاسخ می دهند دروغگو و فرومایه تو و یزید چنین حقی ندارید یزید می گوید تو دروغ می گویی اگر بخواهم این کار را انجام می دهم ، حضرت زینب می  فرمایند : به خدا سوگند که خداوند چنین حقی را برای تو قرار نداده مگر اینکه از دین ما بیرون شده و آئین دیگری گرفته باشی ، آن مرد پشیمان شد به یزید اعتراض می کند که وی را به قتل می رسانند این عدم آگاهی شامیان ناشی از سیاست تربیتی امویان بود.       ادامه مطلب...